به این هفت روز که نگاه می کنم، باورم نمی شود در مقابل قطعی اینترنت و خوابیدن کسب و کار آنلاینم، این همه حوصله و صبر به خرج داده باشم. اگر شرایط روحی دیگری داشتم احتمالا زود به هم می ریختم، دستپاچه می شدم و سعی می کردم در اولین فرصت سایت هایم را از سرور خارجی به سرور ایرانی انتقال بدهم. اما این هفت روز کلا ماجرا را جدی نگرفم.
برای اینکه حالم بدتر از آن بود که اجازه بدهم این مسئله هم بار روانی بیشتری بهم وارد بکند. با خودم گفتم شده است دیگر و این وبلاگ را راه انداختم و غر زدم.
می گویند: آب که از سر گذشت، چه یک وجب، چه صد وجب.
خیلی سال هست که آب هزار وجب از سر ما گذشته. فقط بدبخت تر می شویم. گاهی با سرعت کمتر و گاهی با سرعت بیشتر. زیر سایه ی جماعت، خوشبختی معنی ندارد.
درباره این سایت